چه افرادی نباید ایمپلت کنند

چه افرادی نباید ایمپلت کنند؟ در یک چهره خندان اولین قسمتی که قبل از سایر قسمت‌های صورت دیده می‌شود، دندان‌ها هستند. دندان‌ها حتی روابط اجتماعی را تحت تأثیر قرار می‌دهند. لبخندی که بدون عیب و نقص باشد حس خوبی را به طرف مقابل القا می‌کند. از طرفی دندان‌ها نقش مهمی را در امور گوارش به عهده دارند؛ از دست ‌دادن یک دندان می‌تواند جویدن را برای فرد دشوار سازد. روش‌های متنوعی برای پرکردن جای خالی یک یا چند دندان وجود دارد. بهترین راه استفاده از ایمپلنت دندان است که تا آخر عمر برای شخص باقی می‌ماند؛ اما چه افرادی نباید کاشت دندان کنند؟

ایمپلنت دندان؛ راهی برای پرکردن جای خالی دندان های از دست رفته

ایمپلنت یا کاشت دندان روشی مادام‌العمر برای جایگزینی دندان‌های از دست ‌رفته است. در این روش دندان‌پزشک یک میله را به عنوان پایه، درون استخوان فک قرار می‌دهد. این میله محکم از نوعی فلز به نام تیتانیوم ساخته می‌شود که با ساختار دهان و دندان‌ها سازگار است. در مرحله بعد یک پروتز مشابه تاج دندان روی میله قرار می‌گیرد. میله‌ای که درون لثه قرار داده می‌شود، وظیفه ریشه دندان را برعهده دارد و یک پایه مقاوم برای تاج دندان است. این میله به دلیل قرار گرفتن در بافت لثه، به زمان احتیاج دارد تا در بافت استخوانی به‌خوبی جای گیرد.

تاج دندانی که در ایمپلنت روی میله گذاشته می‌شود نیز رنگ و استحکامی مشابه دندان‌های طبیعی دارد. افراد بسیاری از ایمپلنت استفاده می‌کنند و از آن رضایت کامل دارند؛ اما در این بین افرادی هم هستند که نمی‌توانند به دلایل خاصی روش ایمپلنت را انتخاب کنند. هنگامی که بیمار برای اولین بار برای انجام ایمپلنت به کلینیک دندان‌پزشکی مراجعه می‌کند، باید از نظر سلامت جسمی مورد آزمایش قرار گیرد. دندان‌پزشک پس از مشاهده سلامتی بیمار می‌تواند ایمپلنت را آغاز کند. اگر برخی بیماران از نظر جسمی مشکل خاصی داشته باشند، ایمپلنت انجام نمی‌شود.

بیشتر بخوانید! مراحل انجام ایمپلنت – معرفی قدم به قدم مراحل ایمپلنت + مدت زمان اتمام فرآیند آن

معرفی مختصری از مزایای ایمپلنت دندان

روش ایمپلنت نسبت به روش‌های دیگر جایگزینی دندان به‌صرفه‌تر و ماندگارتر است؛ زیرا ایمپلنت احتیاجی به تعویض مداوم ندارد و در صورت آسیب‌دیدگی جزئی ترمیم می‌شود. ایمپلنت در یک یا دو مرحله انجام می‌شود و هیچ دشواری ناخوشایندی برای بیمار و دندان‌پزشک ندارد. متخصص برای جایگذاری ایمپلنت، هیچ دندانی را تراش نمی‌دهد. از طرفی اصلاح خط لبخند با روش ایمپلنت به طبیعی‌ترین حالت ممکن انجام می‌شود. ایمپلنت دندان جویدن بهتر مواد غذایی را حاصل می‌کند.

دندانی که با روش ایمپلنت کاشته می‌شود تحمل فشارهای ناشی از جویدن غذا را دارد و کاملاً ثابت در جای خود باقی می‌ماند. تاج ایمپلنت در برابر عفونت و پوسیدگی مقاوم است اما مانند سایر دندان‌ها به رسیدگی و بهداشت دهان و دندان احتیاج دارد. افرادی که به هر دلیلی امکان استفاده از پروتزهای متحرک یا بریج دندان را ندارند، می‌توانند روش ایمپلنت را برگزینند. سایر مزایای ایمپلنت دندان عبارتند از:

• جلوگیری از مشکلاتی همچون تحلیل لثه و جابه‌جایی سایر دندان‌ها به علت وجود جای خالی
• دندان‌ها در تلفظ صحیح کلمات حین صحبت ‌کردن مؤثر هستند؛ ایمپلنت با پرکردن جای خالی دندان از دست ‌رفته می‌تواند به تلفظ کلمات کمک کند.
• از دست‌ دادن دندان در زمان طولانی تحلیل استخوان فک را حاصل می‌نماید. ایمپلنت از بروز این ناهنجاری جلوگیری می‌کند.
• تشابه ایمپلنت به دندان‌های طبیعی

چه افرادی نباید ایمپلت یا کاشت دندان کنند؟

با وجود مزایای بی‌نظیری که روش ایمپلنت نسبت به روش‌های دیگر جایگزینی دندان دارد، بیماران زیادی کاندیدای استفاده از این روش هستند. دندان‌پزشک در اولین جلسات مراجعه بیمار، او را از نظر سلامت جسمی معاینه می‌کنند. بیماری که واجد شرایط ایمپلنت باشد می‌تواند از این روش استفاده کند؛ اما برخی بیماران دارای نواقصی هستند که انجام ایمپلنت برای آن‌ها مناسب نیست. دندان‌پزشک با آزمایش‌های مختلف از متقاضی، در رابطه با سلامت جسمی او اطمینان حاصل می‌کند. نتایج حاصل از این آزمایش‌ها شرایط بیمار را برای انجام ایمپلنت مشخص می‌نماید.

دندان‌پزشکانی که نسبت به بیماران خود احساس مسئولیت دارند تمام شرایط ایمپلنت را رعایت می‌کنند. آن‌‎ها قبل از اطمینان کامل از سلامت جسمی بیمار جایگزینی دندان را انجام نمی‌دهند. برخی بیماران که سابقه حمله قلبی داشته‌اند نمی‌توانند بلافاصله از ایمپلنت استفاده کنند تا یک دوره زمانی معین از حمله قلبی آن‌ها بگذرد. سنجش تراکم استخوان یکی از آزمایش‌های مهم است که دندان‌پزشک قبل از کاشت دندان انجام می‌دهد. تراکم استخوان در ماندگاری ایمپلنت بسیار مهم است. همچنین دندان‌پزشکان قبل از اقدام به جراحی، از عدم عفونت در بافت لثه اطمینان حاصل می‌کنند.

مطالعه بیشتر: ایمپلنت دندان برای چه کسانی مناسب است؟ اگر این شرایط را دارید هرگز ایمپلنت نکنید.

افراد دارای دیابت کنترل نشده

دسته اول از پاسخ به سوال چه افرادی نباید ایمپلت کنند، بیماران دیابتی هستند. اگر بیمار مبتلا به دیابت کنترل ‌نشده باشد، دندان‌پزشک روش ایمپلنت را توصیه نمی‌کند. دیابت کنترل ‌نشده به‌معنای عدم مصرف دارو در دوران بیماری است. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند در بهبود زخم‌های ناشی از ایمپلنت مشکل دارند. روند سریع بهبود زخم‌هایی که در ایمپلنت انجام می‌شوند، به فرآیند درمان کمک می‌کنند. زخمی که در لثه ایجاد می‌شود برای قرار دادن میله ایمپلنت است. عدم بهبود به‌موقع زخم می‌تواند راهی برای ورود باکتری‌ها به داخل بافت لثه باشد و بیمار را با عفونت و خونریزی زیاد روبه‌رو نماید.

عفونت دندان یا بافت لثه در نهایت به عفونت سایر قسمت‌های دهان و غدد لنفاوی منجر می‌شود. البته برخی بیمارانی که مبتلا به دیابت هستند با مشورت پزشک و دندان‌پزشک می‌توانند ایمپلنت انجام دهند. افراد دیابتی با مصرف مکرر داروهای مخصوص، بیماری خود را کنترل می‌کنند. اگر دیابت کنترل شده باشد با مشورت پزشک و دندان‌پزشک، کاشت دندان انجام خواهد شد. بیماران دیابتی باید سعی ‌داشته باشند تا پایان این جراحی تحت نظر پزشک متخصص خود قرار گیرند.

افراد با عفونت دندان

با انجام جراحی، عفونت یک یا چند دندان می‌تواند به قسمت‌های دیگر لثه منتقل شود. برای جلوگیری از این اتفاق دندان‌پزشک قبل از انجام ایمپلنت عفونت را درمان می‌کند. درمان عفونت دندان در یک بازه زمانی قابل توجه انجام می‌شود. ترمیم عفونت دندان قبل از ایمپلنت اهمیت زیادی در سلامت و بهداشت محیط دهان و دندان‌ها دارد. با نادیده گرفتن عفونت و جراحی لثه، عفونت گسترده می‌شود و برای درمان آن می‌بایست تمام قسمت‌های ایمپلنت را از فک و دهان خارج کرد.

بیمار برای یک ایمپلنت موفق هزینه بسیاری را پرداخت می‌کند اگر عفونت دندان نادیده گرفته شود، ایمپلنت ناموفق خواهد بود. همچنین کاشت دندان در قسمت‌هایی که عفونت در آن‌ها وجود دارد، گسترش آلودگی در بافت لثه و دندان‌های دیگر را آسان می‌کند. جراحی دندان بدون در نظر گرفتن عفونت دندان نه تنها هیچ مزیتی ندارد؛ بلکه راهی برای نفوذ باکتری‎‌های مضر به سایر قسمت‌های بدن است. این مشکل حتی درمان زخم ناشی از جراحی را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد.

افراد دارای نقص سیستم ایمنی

چه افرادی نباید ایمپلت کنند؟ جراحی کاشت دندان باعث ایجاد زخم در بافت لثه می‌شود که باید در مدت کوتاهی بهبود یابد. این بیماری به معنای حمله سیستم ایمنی به اعضای بدن است که به اشتباه انجام می‌شود. بهبود یک بافت آسیب‌دیده به سلامت سیستم ایمنی وابسته است؛ اگر سیستم ایمنی نقص داشته باشد، مدت زمان بهبودی افزایش می‌یابد و امکان بروز عفونت درون بافت وجود دارد. نقص سیستم ایمنی شامل بیماری‌هایی مانند ایدز، لوسمی، MS و… می‌شود. اگر این بیماری‌ها قابل درمان باشند، افراد می‌توانند پس از بهبودی کامل از روش ایمپلنت استفاده کنند.

بیماری لوسمی جزء بیماری‌هایی است که ایمپلنت موجب پیشرفت آن می‌شود. مبتلایان به لوسمی ایمپلنت ناموفقی خواهند داشت؛ چراکه التهاب ناشی از ایجاد زخم در بیماران لوسمی عوارض ناخوشایندی را در پی دارد. اگر دچار بیماری‌های سیستم ایمنی هستید باید آن را با دندان‌پزشک در میان بگذارید. سیستم ایمنی سالم تضمین‌کننده یک ایمپلنت موفق است. سیستم ایمنی یک فرد سالم از بافت‌های بدن محافظت می‌کند و از ورود میکروب‌های خارجی به داخل بافت جلوگیری می‌نماید.

مطالعه بیشتر: ایمپلنت دندان چقدر طول می‌کشد؟ با دانستن این نکات مدت زمان ایمپلنت خود را کاهش دهید.

افرادی که سیگار می‌کشند

استعمال دخانیات موجب می‌شود تا باکتری‌های بیماری‌زا وارد محیط دهان شوند. این باکتری‌ها می‌توانند عفونت و بیماری‌های پریودنتال را ایجاد کنند. همین موضوع می‌تواند باعث به‌خطر انداختن سلامتی بیمار پس از جراحی و کاشت دندان شود. ابتلا به بیماری‌های پریودنتال مشکلات بسیاری را برای بیمار به‌وجود می‌آورند؛ یکی از این مشکلات خون‌ریزی بافت لثه است. بیمارانی که دخانیاتی همچون سیگار مصرف می‌نمایند، پس از عمل دچار خون‌ریزی می‌شوند. از طرفی مصرف دخانیات در نهایت موجب از دست‌ دادن دندان‌ها خواهد شد.

با وجود مشکلاتی که مصرف دخانیات در روند جراحی کاشت دندان دارند، باز هم افراد سیگاری متقاضی ایمپلنت هستند. اگر این افراد ایمپلنت انجام دهند، احتمال شکست جراحی وجود دارد. یکی از توصیه‌های مهم دندان‌پزشکان پس از کاشت دندان، عدم استفاده از دخانیات و سیگار است. اگر بیمار در دوران نقاهت از دخانیات استفاده کند، دچار عفونت لثه خواهد شد. عفونت زخم جراحی را آلوده می‌کند و موجب عدم بهبود آن می‌شود.

خانم‌های باردار و ایمپلنت دندان

چه افرادی نباید ایمپلت کنند؟ بارداری یکی از شرایط خاص در پزشکی و دندان‌پزشکی است. جنینی که در شکم مادر وجود دارد از هرگونه مواد مغذی درون جریان خون تغذیه می‌کند. دندان‌پزشکان قبل از انجام جراحی کاشت دندان داروهای بی‌حسی تزریق می‌نمایند که برای جنین مضر است. همچنین میزان اضطرابی که مادر طی مراحل انجام ایمپلنت تجربه می‌کند، تأثیر ناخوشایندی روی جنین می‌گذارد. برای عکسبرداری دندان‌ها از اشعه ایکس استفاده می‌شود که حتی برای افراد عادی هم مضر است. افراد باردار تحت هیچ شرایطی نباید در معرض اشعه‌های مضر قرار گیرند تا سلامت جنین حفظ شود.

در برخی موارد که خانم باردار با اشعه ایکس تماس پیدا می‌کند، زایمان زودهنگام رخ می‌دهد. خانم‌های باردار می‌توانند جراحی دندان را به پس از فارغ شدن موکول کنند تا جنین از زیان داروهای بی‌حسی و موارد دیگر در امان باشد. در یک عمل جراحی امکان استفاده از داروهای اورژانسی وجود دارد؛ این داروها برای افراد معمولی هیچ محدودیتی ندارند اما برای خانم‌های باردار مضر هستند.

افراد دارای پوکی استخوان

مهم‌ترین قسمت کاشت دندان، قرارگیری بدون عیب و نقص میله درون استخوان فک است. استخوان فک یک فرد سالم توانایی نگه‌داشتن پایه ایمپلنت را به عنوان ریشه دندان دارد. اگر فرد به دلیل تغذیه نامناسب، عادات مخرب و… به پوکی استخوان مبتلا شده باشد، ایمپلنت ناموفق خواهد بود. پوکی استخوان فرآیند کاشت دندان را مختل می‌کند و مانع استحکام میله درون استخوان می‌شود. پوکی استخوان به حالتی می‌گویند که در آن استخوان‌ها دارای فضاهای توخالی بیشتری هستند.

اگر افرادی که مبتلا به پوکی استخوان هستند از روش کاشت دندان استفاده کنند، پس از مدتی دندان ایمپلنت ‌شده را از دست می‌دهند؛ زیرا پایه محکمی ندارد و طی گذشت زمان از استخوان جدا می‌شود. این بیماری پس از مصرف داروهایی همچون بیس‌فسفونات، پیشرفت کرده و آسیب بیشتری به بافت استخوان وارد می‌کند. سرطان استخوان نیز یک بیماری خطرناک است که موجب شکست ایمپلنت می‌شود. تا زمانی که سرطان استخوان بهبود نیابد امکان جراحی وجود نخواهد داشت.

افراد سرطانی و تحت شیمی درمانی

بیمارانی که به سرطان‌های مختلف مبتلا هستند در زمان‌های معینی شیمی‌درمانی و پرتودرمانی می‌شوند. این دو راه درمان بدن فرد بیمار را تا حد بسیاری ضعیف می‌کنند و این ضعف بیشتر به سیستم ایمنی افراد مربوط می‌شود. هنگامی که سیستم ایمنی ضعیف باشد، عوامل بیماری‌زا نیز وارد بافت دهان می‌شوند و عفونت را به‌وجود می‌آورند. عفونتی که در دهان افراد مبتلا به بیماری سرطان ایجاد می‌شود، دیرتر از یک فرد سالم بهبود می‌یابد.

اگر متقاضی برای کاشت دندان مسر باشد، می‌بایست در یک دوره سه ماهه از شیمی‌درمانی فاصله بگیرد تا اثرات آن از بین بروند. پرتودرمانی تأثیرات طولانی مدت دارد؛ متقاضی کاشت دندان باید پس از گذشت شش ماه از آخرین پرتودرمانی، برای ایمپلنت مراجعه نماید. این فواصل زمانی، به تجدید نیروی سیستم ایمنی در ترمیم زخم‌ها کمک می‌کنند. اگر بازه زمانی رعایت نشود امکان شکست جراحی کاشت دندان وجود دارد. برای بهبود زخم در بافت لثه بیمارانی که شیمی‌درمانی می‌شوند، به علت ضعف سیستم ایمنی زمان زیادی نیاز است.

افراد دارای بیماری های قلبی

کاشت دندان یک جراحی است که اغلب با درد و استرس همراه است. این دو عامل مستقیماً روی قلب اثرگذار هستند و برای بیماران قلبی یک تهدید به‌شمار می‌آیند. افرادی که نباید در معرض استرس قرار گیرند یا تزریق داروی بی‌حسی برای آن‌ها ممنوع است، می‌بایست از روش‌های دیگر جایگزینی دندان استفاده کنند. دندان‌پزشکان قبل از انجام هر گونه جراحی، از سوابق بیماری‌های قلبی بیمار مطلع می‌شوند. بیمارانی که قبلاً سکته قلبی را تجربه کرده‌اند همچنان در معرض خطر هستند. البته پس از گذشت 6 ماه از آخرین حمله قلبی، بیمار می‌تواند برای کاشت دندان اقدام نماید.

یکی از بیماری‌های قلبی آریتمی است. بیمارانی که دچار آریتمی هستند مشکل ضربان قلب نامنظم را دارند. این دسته از افراد تا زمانی که به آریتمی مبتلا هستند، نباید کاشت دندان را انجام دهند. این بیماری به‌قدری حساس است که حتی پس از درمان نیز می‌بایست سابقه بیماری را به دندان‌پزشک خود اطلاع دهید. دندان‌پزشک پس از معاینه و تأیید سلامت قلبی بیمار، کاشت ایمپلنت را انجام خواهد داد. بیمارانی که نسبت به عوامل استرس‌زا حساس هستند، پس از قرارگرفتن در شرایط جراحی، یک حمله ناگهانی را تجربه می‌کنند.

داروهایی که جهت بی‌حسی تزریق می‌شوند برای این دسته از بیماران مضر هستند. دندان‌پزشک در موقعیت‌هایی خاص با کاشت دندان افرادی که بیماری‌های قلبی دارند، موافقت می‌کند؛ بیمار قلبی در این موقعیت‌ها اطمینان خاطر و آرامش کافی برای یک جراحی را دارد. بهتر است در صورت ابتلا به هر گونه بیماری قلبی و مصرف دارو، دندان‌پزشک خود را در جریان قرار دهید.

افراد دارای تحلیل لثه

چه افرادی نباید ایمپلت کنند؟ تحلیل لثه از عوامل متفاوتی پدید می‌آید که هر کدام از این عوامل یک دلیل برای ممانعت از کاشت دندان به‌شمار می‌روند. داروهایی که عوارض آن‌ها موجب آسیب به بافت لثه می‌شوند، می‌توانند در ابتلا به بیماری تحلیل لثه مؤثر باشند. برخی بیماران با وجود رعایت بهداشت دهان و دندان دچار تحلیل لثه می‌شوند که علت ژنتیکی دارد. کاشت دندان به‌صورتی انجام می‌شود که پایه ایمپلنت تحت هیچ شرایطی استحکام خود را از دست ندهد. تحلیل لثه باعث تضعیف این بافت حساس می‌شود به‌طوری که تحمل نگه‌داری میله دندان را نخواهد داشت.

با مشورت دندان‌پزشک می‌توانید عامل اصلی بروز تحلیل لثه را جویا شوید. اگر عامل پیدایش تحلیل لثه داروهایی باشند که بیمار آن‌ها را مصرف می‌کند، می‌توان مصرف آن‌ها را قطع کرد. سلامت دهان و دندان نیز در بهبود تحلیل لثه مؤثر است. با بهبود کامل تحلیل لثه و عدم وجود بیماری‌های دیگر در دهان و دندان، می‎‌توان برای کاشت ایمپلنت اقدام کرد.

رادیوتراپی در فک و صورت

رادیوتراپی توسط اشعه مضری انجام می‌شود که می‌تواند سلامت بیمار را خدشه‌دار کند. زخم ناشی از ایمپلنت حساسیت بسیاری به هر گونه اشعه ایکس یا سایر اشعه‌های مخرب دارد. با برخورد این اشعه به زخم داخل دهان، بهبودی دچار نقص می‌شود. آرواره عقبی بیمار بیشتر از سایر قسمت‌ها در رادیوتراپی آسیب می‌بیند. آسیب رساندن به بافت لثه پس از جراحی کاشت دندان، احتمال بروز عفونت را افزایش می‌دهد. بهترین گزینه رادیوتراپی فک و صورت پس از کاشت ایمپلنت و بهبودی کامل است.

بهترین راه انجام دادن ایمپلنت پس از رادیوتراپی بوده که تمام فرآیندهای درمان به پایان رسیده باشد. این گونه متقاضی یک ایمپلنت موفق خواهد داشت. اثرات رادیوتراپی مانند نفوذ سم روی قسمت‌های حساس زخم است که کم‌کم تمام محیط دهان را آلوده می‌کند. اگر ایمپلنت پس از رادیوتراپی فک و صورت انجام شود، این مشکلات رخ نخواهند داد و بیمار رضایت کامل از آن خواهد داشت؛ زیرا محدودیت‌هایی که رادیوتراپی در فرآیند جراحی دندان به‌وجود می‌آورد، همیشگی نیستند.

افراد دارای سینوس بزرگ

چه افرادی نباید ایمپلت کنند؟ برخی متقاضیان کاشت دندان دارای سینوس بزرگ هستند. سینوس بزرگ یکی از مشکلاتی است که باید قبل از انجام ایمپلنت رفع شود تا در بهبود زخم لثه تأثیر منفی نداشته باشد. سینوس بزرگ با روشی بی‌نظیر به نام SINUS LIFT قابل درمان است و می‌تواند بهبودی بیمار را تضمین کند. در این روش تزریقاتی به بافت استخوان انجام می‌شود که سینوس را درمان می‌کنند. همچنین بیمار باید بهداشت دهان و دندان‌ها را رعایت کند تا کاشت دندان با موفقیت به اتمام رسد. مثلاً افرادی که دندان قروچه دارند کاندیدای مناسبی برای انجام ایمپلنت نیستند.

ساییدن دندان‌ها روی یکدیگر موجب عدم موفقیت ایمپلنت دندان می‌شود. دندان‌پزشکان توصیه می‌کنند تا قالب‌گیری تاج دندان پس از بهبود این بیماری‌ها انجام شود. ایمپلنت کاشته شده در بیمارانی که دچار سینوس بزرگ یا دندان قروچه هستند، پس از مدتی مشکل پیدا می‌کند. عدم موفقیت جراحی کاشت دندان با خارج ‌شدن ایمپلنت از بافت لثه مشخص می‌شود. البته مشاوره قبل از ایمپلنت برای جلوگیری از این مشکلات است.

محدودیت سنی در ایمپلنت دندان چقدر است؟

ایمپلنت یک جراحی برای افراد بالای 18 سال است که از نظر جسمی سالم هستند. این روش کاشت دندان مادام‌العمر است در حالی که افراد زیر 18 سال همواره در حال رشد هستند. استخوان فک کودکان استحکام لازم برای ایمپلنت را ندارد و بهتر است برای انجام این کار تا 18 سالگی صبر کرد. پس از 18 سالگی فک کاملاً رشد کرده است و تراکم استخوان اجازه کاشت دندان را به دندان‌پزشک می‌دهد. همچنین تراکم استخوان در افراد مسن برای کاشت دندان کافی نیست. بافت استخوان فک در افراد مسن، استحکام لازم در نگهداری ایمپلنت را ندارد.

جراحی ایمپلنت برای دندان‌های دائمی انجام شده و برای کودکانی که دندان شیری خود را از دست می‌دهند، توصیه نمی‌شود. ایمپلنت می‌تواند خط لبخند را زیبا نشان دهد و جای خالی دندان از دست رفته را پر کند. اگر شرایط سنی متقاضی توسط دندان‌پزشک تأیید شود، ایمپلنت بهترین راه برای جایگزین دندان از دست رفته او خواهد بود. شرایط درمان توسط این روش در نهایت به رضایت متقاضی می‌انجامد.

مطالعه بیشتر: سن مناسب برای ایمپلنت دندان چقدر است؟ آشنایی با حداقل و حداکثر سن مناسب برای ایمپلنت

کلام آخر

ایمپلنت هزینه زیادی دارد اما به‌صرفه است؛ چراکه تا آخر عمر باقی می‌ماند و کاملاً مشابه دندان طبیعی است. برای رضایت کامل از یک ایمپلنت موفق باید شرایط آن را هم در نظر داشته باشید. شرایطی که نادیده گرفتن آن‌ها عواقب ناخوشآیندی را به همراه دارد. اغلب این مشکلات قابل رفع هستند و تنها به زمان احتیاج دارند. دندان‌پزشک ماهر قبل از اقدام به هر نوع جراحی، از وضعیت جسمی بیمار اطلاع می‌یابد. وی با آگاهی از اینکه چه افرادی نباید ایمپلت کنند، جراحی را انجام می‌دهد یا از انجام آن ممانعت می‌ورزد.